TUZ KOKARSA

Fansızca: doué, Almanca : begabt, İspanyolca: dotado Rusca: одаренный, Arapca: mawhub …. Türkçe: üstün yetenekli zihinsel….

İnsanın olduğu yerde hatalar olur mu ? olur tabi ki doğaldır. Peki bu hatalar ömür boyu bir bireyin hayatını etkiler mi? Söz konusu sağlık eğitim ise etkiler. Bu hataları telafi mümkün mü? Çoğu zaman hayır? Hatada direnilir…savsaklanır ihmal edilir…

Evet, bu ülkede olur böyle şeyler.

Evet, Elazığ’da da olur.

Evet, bunu yapanlar da okumuş, unvan sahibi kişilerdir. 

Doktordur, koltuk sevdalısı yöneticidir, doktora yapmış öğretmendir….

Önüne geleni incelemeden, irdelemeden, kontrol etmeden, sorgulamadan imzalama: sonra... Sonrası kaos…şok, hayal kırıklığı, çöküntü, çaresizlik, isyan… ne mi anlatıyoruz… 

Koltuk sevdası ile bilerek bilmeyerek yapılan ihmal ve suistimallere bir örnek…

Bir üstün yetenekli çocuk düşünün... 

Deha seviyesinde, sıra dışı becerilere sahip. Hayal gücü, analitik zekâsı, problem çözme kapasitesi ile öğretmenini hayrete düşüren bir öğrenci. Ama işte, birkaç dakikalık testle, sıradan ve liyakatsiz ellerce “hafif düzey zihinsel yetersizlik” tanısı konuluyor. 

Ne acı değil mi?

Korkunç bir etiket...raporlandırılıyor…

Bir çocuğun kaderine kazınıyor…

Aile anne babanın ruh halini düşünün, yaşadıkları ilk şok çaresizlik kabullenememe (haklı olarak) çevrenin üsten bakması dudak kıvırması…

Ama neyse ki, hâlâ vicdanı olan öğretmenler var.

Bu çocuk, alanında deneyimli bir özel eğitim öğretmeni tarafından tekrar inceleniyor ve şu cümle kuruluyor:

“Ben meslek hayatımda böyle bir yetenek görmedim. Bu çocuk kesinlikle zihinsel açıdan yetersiz değil, aksine farklı ve çok çabuk öğrenme yeteneğine sahip yani yeteneklidir.”

Bunun üzerine anne yeniden umutlanıyor. Sınıf öğretmeni zaten başından beri bu çocuk için savaş veriyor. Tabi yine aynı prosedürler bu defa farklı dirençler daha titiz çalışma:

Ve sonunda, aynı kurum bu kez çocuğa "zihinsel yetersizlik iptal" raporu düzenliyor.

Peki soralım:

Bu ilk kararı verenler kimdi?

Bu testleri uygulayanlar, bu raporları düzenleyenler ne kadar liyakat sahibiydi?

Bir çocuğun hayatı bu kadar kolay harcanabilir mi? Ailenin yaşadıkları…

Eğitimde tuz kokarsa, hiçbir şeyin tadı kalmaz.

Sadece bir çocuğun değil, bir milletin geleceği kararır.

Bu yaşanmış olay, 2024 yılında Elazığ’da geçti.

İsim vermeye gerek yok. 

Ama bilin ki bu hikâyenin kahramanı bir çocuktu.

Ve tesadüf eseri kader yolunu değiştirdi…ya şansı olmayanlar….

Ve bir ülkenin kaderi, o çocuğun kaderiyle aynı ölçekte yazılır.

Bu arada ses ve saz sanatçısı, köşe yazarı, doğa sevdalısı, Üçağaç köyü muhtarı Savaş BAL’a yılların ihmaliyle çıktığı kutsal yolda köyü için yaptığı ve yapacağı çalışmalarda sonsuz başarılar diliyorum…

Allah yar ve yardımcısı olsun…