SÜZME YOĞURT

Yoğurdu süzüp tülbentten
Bir epilepsi nöbeti ardınca sürmeli
Güvercin nabzına, şehrin yağmurlarına
Ve benim kasırgalarıma.
Yoğurt süzmeli illaki;
Çünkü,
Beyaza yoğrulmuştur bu kalp seninle;
Pamuğa bandım patiskaya,
Ekose cekete yuğdum umarımı bu beyazlıkla,
Giydiğim,
Hep mi hep
Kut aşkının elbisesi.
Bak göğün yanağına!
Bir ardıç kuşu gönderdim
Şahitlik etsin diye buna.
Demem şu ki;
Hangi terazi kurdumsa
Hangi ölçüye, hangi hadde,
Ne kadar metreye vurdumsa 
Mizana sığmayan bir sevmekti benimki;
Göz ardı edip bilmediğim mutluluklarını,
Bildiğim tüm acılarını kat be kat közüme katan ben
Boşa mı topladım dikenlerini develerin?
Akıl devrenin dışında, 
Gönül çemberinde ateşin,
Böylesiye viranken göz kırpmadan
Devana harcarım bir bir çırpıda, 
Olanca sevabımı.
Demem şu ki;
Süleyman mülkünden bana ne,
Bana ne zümrüt dağından?
Senle dertlenen bu yürek,
Bilip bileceğim, 
Görüp göreceğim en kıymetli hazine..
Şehrin katreleri bilsin bunu,
Bilsin tülbentteki yoğurt,
Hacet yok gayrısının bilmesine...