MERHAMET TONLAMASI

MERHAMET TONLAMASI

            Senin merhametin benimkinin kaçta kaçı? Özleyişin neresinde benim özleyişimin? Çatısız cümleler kurdum yıllardır, yüklemi hep sen olan. Öznesine yerleşmek için yaldızlar serptim her sözcüğe, olmadı.

             Kaç bahar kuruladım pınarları? Kurumuş çağlayanlara hangi tufanlarda can suyu oldum. Körpe bebeler bildi bir tek içimi, beraber ağlaştık. Kuyular kazdık kardeşleriyle Yusuf’un. Bir başıma bırakıp gittiler beni. Hayalini sakladım kirpiklerimin altında, görmediler. Başka ne varsa aldılar üzerimden. Bünyamin’i istedim yalvararak, vermediler. Ama habersizdiler Yakup’un dualarından. Dualar kervan geçirtir, dualar meltem estirir. Kuyu da kördü kardeşler de. Bir gören kuyudakiydi. Kör kuyuyu aydınlattı Kenan’ın dolunayı. 

              Yusuf’un rüyasına daldım ve çıktım. O gün bugün çiyanlar dokunmadı bana. Acıdı kurt kuş yarama; güvenle gezdim dağlarda, bayırlarda. Sen acımanın neresindeydin, çözemedim hâlâ. Bir fiske vurdum bulutlara, yağdılar. Sen bulutların ötesindeydin ıslanmadın. Ben hem ıslatan hem ıslanandım.

              Merhamet dilencisi benken asıl muhtaç olan sendin . Renksiz bir şafaktı merhamet tonlaması.

                                                                                                                 YUSUF GÖKBAKAN