DOĞANIN ORKESTRASI

İnsan kalabalıktan uzaklaştıkça kendi sesini daha iyi duyar. Ama bazen sessizlik bile sessiz değildir. Doğanın içindeysen eğer, bir sessizliğin bile müziği vardır.

Bir sabah ormanın kenarına oturup gözlerini kapattığında, doğanın aslında sustuğunu değil, konuştuğunu fark edersin. Kuşlar öter, rüzgar ağaçların arasından geçerken bir keman gibi ince bir ses bırakır. Uzakta bir dere kendi ritmini tutar. Her yaprak kıpırtısı, her dal hışırtısı birer enstrüman gibi doğanın orkestrasında yerini alır.

Müzisyenler nota okur, şef baton sallar. Doğada ise güneş doğar, rüzgar eser, yağmur çiser; orkestra başlar.

Bu senfoni, yalnızca kulakla değil ruhla duyulur. Çünkü doğanın orkestrası, modern dünyanın yorgun ruhlarına şifa sunar. Şehirde gürültüden kaçtığımızda, neden bir ağacın altında huzur buluruz? Neden kuş seslerini duymak bir terapi gibidir? Çünkü insan özü itibarıyla bu orkestranın bir parçasıdır. Doğadan kopmayan, onunla bütünleşen bir varlıktır.

Doğadaki her ses, doğadaki her nefes aslında bir çağrıdır: “Yavaşla, dinle ve hatırla.”

Hatırla ki sen sadece beton yığınlarının arasında koşturan biri değilsin. Sen toprağın bir çocuğusun. Ve doğa, seni unutmamıştır. Ormanı, dağı, kuşu, böceğiyle sana bir senfoni armağan eder her sabah. Sen yeter ki kulak ver.

Bugün teknolojiden, ekrandan, yapay sesten biraz uzaklaşıp doğanın sesine kulak vermeye çalış. Belki yalnızca bir çam dalının rüzgârda salınışını izle, belki bir karıncanın taş taşımasını. Bu küçük ama kadim hareketler ve sesler sana büyük bir şey söyleyecek:

Ruhun hâlâ canlıysa, doğanın sesi sana ulaşır.

Ve işte o an anlarsın:

Doğa, en güzel şarkısını insana söylemiştir.

Doğayı keşfedin; aradığınız her şey burada ve tamamen ücretsiz..